1993 yılında vizyona giren Wayne Wang’in yönetmenliğini üstlendiği “The Joy Luck Club” adlı film –Amy Tan tarafından yazılmış aynı adlı romanın beyaz perdeye uyarlaması olduğu notunu da buraya düşelim- her ne kadar içerisinde Çinli-Amerikalı kadınların anneleri ile kurdukları ilişkiye odaklansa da, Çin kültürünün belirleyici unsurlarına değinmenin yanında gündelik hayatta göze çarpmayan bazı detayların farklı kültürlerle temas halinde ne derece etkili olabileceğini göstermekte ve filmin bazı sahnelerinde kaynak olarak yemeğe başvurmaktadır. Evlenmeyi planladığı erkeği ailesi ile tanıştırmak isteyen Çinli-Amerikalı kadının aile arasında yenen akşam yemeğinde tarafların birbirinden hoşlanması beklentisi içine girmesi ve bu amaç uğruna müstakbel eşine Çin kültüründeki sofra adabı ve yemekler ile ilgili ön bilgilendirme yapması, yemeğin önemli bir iletişim aracı olduğuna ve bunun beyaz perdeye yansımasına güzel bir örnek oluşturmaktadır. Çin yemek kültürü ve sofra adabıyla ilgili genç kadının verdiği birçok bilgiye rağmen unuttukları da vardır elbet. Vurgulanması ihmal edilen ufak detaylar damat adayı ikram edilen içkiden diğerlerinin bitirmesini beklemeden kendine ikinci bardağı servis edince, sofradaki yemekten  herkesin yemesini beklemeyip kaşık kaşık alınca ve en kötüsü de Çin kültürü gereği kendi yemeğinin eksiklerini dile getiren anneden cesaret alıp yemeği eleştirmeye kalkınca gecenin olumsuz bir şekilde son bulmasına sebebiyet verecektir. Filmde ayrıca sadakatin göstergesi olarak ölüm döşeğinde olan anneye içine evladının kanını akıtarak çorba servis ettiği sahneye de yer verilerek eski bir Çin geleneğine vurgu yapılmaktadır.