Yemeği merkeze alan, yer yer akademik bir tür olarak da karşımıza çıkan “yemek filmleri” vardır. Bu tür kendini “yemeğin merkezde olması” başrolde “profesyonel ya da amatör aşçının olması” “hikayenin geçtiği mekanın yemekle ilişkili olması”, kameranın “yemek yapımına odaklanması” ile diğer türlerden ayırır.[1]Çin mutfağını bu şekilde temsil etmesi açısından Türkçeye de Tatlı Tuzlu olarak çevrilen 1994 yapımı Eat, Drink and Woman bunun güzel bir örneğidir. Filmin neredeyse ilk beş dakikası üç kız çocuğu babası Şef Chu’nun geleneksel Pazar günü aile yemeği için özenle yaptığı akşam yemeği hazırlığı ile başlar. Bu sahneleri izlerken seyirci Çin mutfağında kullanılan malzemeleri ve teknikleri yakından görme fırsatı bulur. Tayvan’ın en ünlü şefi olduğunu öğrendiğimiz Chu’nun balığı ve daha sonra tavuğu canlı olarak yakalayıp pişirmesi malzemelerin tazeliğine vurgu yaparken, Çin mutfağında sıkça kullanılan derin kızartma, soteleme ve buharda pişirme teknikleri de gözler önüne serilir. Tayvan mutfağına özgü sotelenmiş deniz tarağı, tavuk ve salatalık salatası, marul üzerinde karides kıyması, buharda siyah mantar ile servis edilen tavuk gibi daha birçok lezzet de ön plana çıkarılmaktadır. Film boyunca ailede en önemli kararların yemek sofralarında verilmesi, Şef Chu’nun komşunun kızı ile ona gizli gizli hazırladığı okul yemekleri üzerinden kurduğu iletişim yemeğin günlük hayatımızdaki vazgeçilemez yerinin de altını çizer.

[1]Alıntı: Keller James, Defne Karaosmanoğlu (2000) Yemekle Devrialem, Kitap Yayınevi. s. 106