Bici bicinin adı içinde bulunan ‘bici’ adı verilen su ve nişastanın kaynatılmasından oluşan bir çeşit muhallebiden geliyor. Muhallebi küt küt kesilmiş halde tabaklara konuyor. Üzerine buz rendelenip şerbeti ekleniyor. Şerbeti kızılcık şerbeti ve meyan kökünden yapılan bir şurup ve gül suyundan oluşuyor. İçerisinde bici olmayınca karsambaçtan farkı yok aslında. Ama bici bicinin daha doyurucu olduğunu söylemek gerek.

Eskiden Adana-Mersin dışında pek bilinmezdi bici bici… Şimdilerde daha bilinir oldu ama yine de İstanbul’da pek duyulmuş değil. Çocukluğumun geçtiği Mersin’de bugün azalarak da olsa yenir bici bici. Yılın sadece iki ayı soğuk olan bu şehirde özellikle sıcağın tavan yaptığı yaz aylarında insanlar kafasını denizden/havuzdan çıkarıp şehre indiğinde bir saat içinde sıcaktan bunalıp  mutlaka seyyar bir bici bici arabasının önünde bulurlar kendilerini ve özellikle çocuklar dilleri kıpkırmızı olana kadar bici bici yer. Gerçi artık seyyar bicibicici bulmak pek kolay değil.  Çarşı içerisinde dükkanlarda daha ‘hijyenik’ olarak da bulunabiliyor günümüzde.