Veganlık bildiğiniz gibi vejataryenlikten farklı olarak yumurta, süt ve peynir gibi hayvan kökenli gıdaları da yememeyi gerektiriyor. Anlayacağınız her babayiğidin harcı değil. Hele hele benim gibi kökleri Antakya’ya dayanan (yani et yemeyi seven), İtalya’da da az buçuk bir peynir kültürü geliştiren biri için hiç kolay değil.

Aslında veganlık denemesi aklıma gelmezdi yine ama, sevgili arkadaşımız Orhan’ın yeni evine ziyarete gitmek ve o muhteşem mutfağında yemek yapmak nasip oldu. Orhan’ın fikriydi vegan ravioli yapmak. Arkadaş kırmak olmaz tabi, evet dedik. Orhan hamurunu hazırlarken ben iç malzemesini ve sosunu hazırladım. Mantar, soğan ve sarmısağı ince ince doğradığımız, içine de mikserde su yardımı ile püre haline getirdiğimiz kaju fıstığını karıştırıp ocakta suyu çekene kadar pişirdiğimiz bir iç hazırladık. Üzerine hazırladığımız sosta ise hindistan cevizi ya da badem sütü, kaju fıstığı, yaş maya, mısır nişastası,  limon suyu kullandık. Malzemeleri blenderdan çekip yarım ay şeklinde doğrayıp tavada az çevirdiğimiz soğanların üzerine koyduk ve koyulaşana kadar pişirdik. Biraz da kurutulmuş domates attık içine.

Ravioli hamuruna gelince, Orhan güçlü kollarıyla irmik ve beyaz un karışımını su, tuz ve biraz sıvı yağ ile yoğurup oklava ile açtı bir güzel. İç malzeme ile ravioliyi doldurduktan sonra pişirmemiz 2 dakikayı geçmedi.

Sonra ne mi oldu? Ravioliyi tabaklarımıza aldık, üzerini kuru domateslerin renklendirdiği yumurta yerine yaş maya kokan güzel sosumuzla süsledik. Oturduk önce tadına baktık, sonra da birbirimize. Tadı çok güzeldi ama bir eksik vardı. Orhan bakışlarımızdan anladı sanıyorum; hemen parmesanı getirdi buzdolabından. Veganlık orada son buldu işte! Geriye eğlenceli ve lezzetli bir deneyim kaldı.